6- อัลกุรอานที่เป็น มักกีย์ และมะดะนีย์
15:52:00
6- อัลกุรอานที่เป็น มักกีย์
และมะดะนีย์
1-คำนิยามที่ถูกต้อง : อัลกุรอานที่เป็น มักกีย์ นั้นคือ
: อัลกุรอานที่ถูกประทานลงมาก่อนการฮิจเราะห์ ถึงแม้จะไม่ได้ถูกประทานที่มักกะห์ก็ตาม.
ส่วนอัลกุรอานที่เป็น
มะดะนีย์ นั้นคือ : อัลกุรอานที่ถูกประทานลงมาภายหลังการฮิจเราะห์ ถึงแม้จะไม่ได้ถูกประทานที่มะดีนะห์ก็ตาม.
ยกตัวอย่างเช่นคำดำรัสของอัลเลาะห์
ตาอาลาที่ว่า :
{ اَلْيَوْمَ
أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِيْنَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِيْ وَرَضِيْتُ
لَكُمُ اْلإِسْلاَمَ دِيْنًا }
“ในวันนี้เราได้ให้ศาสนาของพวกท่านครบถ้วนแล้ว
และได้ประทานความโปรดปรานของเราให้แก่พวกท่านอย่างสมบูรณ์ “ (อัลมาอิดะห์ : 3)
อายะห์นี้ถือว่าเป็นประเภท
มะดะนีย์ ทั้งที่ถูกประทานลงมาที่ อะรอฟะห์ ในพิธี
ฮัจญ์ อัลวะดาอ์.
และเช่นคำดำรัสของพระองค์ที่ว่า
:
{ إِنَّ
اللهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا اْلأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا .. }
“ แท้จริงอัลเลาะห์บัญชาพวกท่านให้คืนของฝากแก่เจ้าของของมัน
“ (อันนิซาอ์ : 58)
อายะห์นี้ถือเป็นประเภท
มะดะนีย์ ทั้งที่ถูกประทานที่มักกะห์ ในใจกลาง กะอ์บะห์, ปีที่เข้าพิชิตมักกะห์
(คือปี ฮ.ศ.ที่ 10).
และยังมีคำนิยามอีกมากมาย
ที่ไม่รอดพ้นไปจากมีผู้คัดค้าน เช่นบางคนใช้นิยามว่า :
มักกีย์ : คืออัลกุรอานที่ถูกประทานที่มักกะห์
มะดะนีย์ : คืออัลกุรอานที่ถูกประทานที่มะดีนะห์ . เป็นต้น
สาเหตุที่ทำให้นิยามนี้อ่อน
(ดออีฟ)
ก็เพราะยังมีอายะห์
อัลกุรอานหลายอายะห์ ที่ไม่ได้ถูกประทานที่มักกะห์ และมะดีนะห์
แต่ถูกประทานในที่แห่งอื่น เช่นที่ ฮุดัยบียะห์ บัดร์ , อุฮุด,
ตะบูก
และที่อื่นนอกจากนี้.
2- ไม่มีทางที่จะรู้จัก มักกีย์ และมะดะนีย์ ได้
นอกจากโดยอาศัยการรายงานจากซอฮาบะห์เท่านั้น
เพราะพวกเขาอยู่ในยุคที่อัลกุรอานถูกประทานลงมา. พวกเขารู้เวลาที่อัลกุรอานถูกประทาน, และรู้สภาวะแวดล้อมขณะที่อัลกุรอานถูกประทานลงมา.
อับดุลเลาะห์ อิบนุ มัสอูด กล่าวว่า : “ ขอสาบานต่ออัลเลาะห์ซึ่งไม่มีพระเจ้าที่ถูกสักการะโดยเที่ยงแท้นอกจากพระองค์เท่านั้น
ว่า ไม่มีซูเราะห์ใดจากคัมภีร์ของอัลเลาะห์ที่ถูกประทานลงมานอกจากฉันต้องรู้ว่า
ลงมาที่ใด และลงมาด้วยสาเหตุใด, และถ้าหากฉันรู้ว่ามีผู้ใดรู้คัมภีร์ของอัลเลาะห์มากยิ่งกว่าฉัน
โดยที่อูฐสามารถไปถึงเขาผู้นั้นได้
ฉันก็จะต้องขี่อูฐเดินทางไปหาเขา “
3-มีหลักเกณฑ์ทางถ้อยคำ
ที่สามารถรู้ได้ว่าเป็นอัลกุรอานประเภท มักกีย์ เช่น :
(ก) ทุกซูเราะห์ที่มีคำว่า (กั้ลลา) ถือว่าเป็นมักกีย์ คำนี้ถูกกล่าวไว้ในอัลกุรอาน สามสิบสามแห่ง
ในสิบห้าซูเราะห์
โดยทั้งหมดนั้นอยู่ในครึ่งสุดท้ายของอัลกุรอาน.
(ข) ทุกซูเราะห์ที่มี อายะห์ ซัจดะห์ ถือเป็นมักกีย์.
(ค) ทุกซูเราะห์ที่เริ่มด้วยอักษรย่อ
ถือเป็นมักกีย์ ยกเว้นซูเราะห์ อัลบะกอเราะห์ และอาลิอิมรอน.
(ง) ทุกซูเราะห์ที่มีประวัตินบีต่างๆ และประวัติของประชากรในยุดก่อนๆ ถือเป็นมักกีย์
ยกเว้น ซูเราะห์ อัลบะกอเราะห์.
ส่วนหลักเกณฑ์ของอัลกุรอานประเภท
มะดะนีย์ ที่สำคัญมีดังนี้ :
(ก) ทุกซูเราะห์ที่กล่าวถึงเรื่องบทลงโทษ
และบทบัญญัติต่างๆ อย่างกว้างขวางถือเป็น มะดะนีย์.
(ข) ทุกซูเราะห์ที่กล่าวถึงเรื่อง
ญิฮาด และข้อกำหนดต่างๆในเรื่องญิฮาด
ถือเป็น มะดะนีย์.
(ค) ทุกซูเราะห์ที่กล่าวอย่างละเอียดถึงพวกตีสองหน้า(มุนาฟิกีน) กล่าวถึงสภาพ
และลักษณะของพวกเขา ถือเป็น มะดะนีย์.
หมายความว่า
: อัลกุรอานประเภทมักกีย์
จะให้ความสำคัญอย่างเด่นชัดถึงเรื่องหลักฐานยืนยันการมีพระเจ้าองค์เดียว, ยืนยันสัจจะของรอซูลุ้ลเลาะห์ (ซ.ล), และยินยันว่าวันสิ้นโลกมีจริง, และให้ความสำคัญกับความเคลือบแคลงใจของพวกผู้ตั้งภาคี
(มุชริกีน)
และการโต้ตอบพวกเขาด้วยหลักฐานที่ทำลายความเคลือบแคลงเหล่านั้น.
สำหรับอัลกุรอานประเภท
มะดะนีย์
นั้นพวกเราจะเห็นว่าให้ความสำคัญอย่างชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องบทบัญญัติต่างๆ , ซึ่งบางอย่างเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับ ฮะลาล
และฮะรอม, บางอย่างเกี่ยวกับอิบาดะห์
และมุอามะลาต … ตลอดจนข้อกำหนดอื่นๆ .
เช่นเดียวกับที่อัลกุรอานประเภทมะดะนีย์จะให้ความสำคัญกับการเรียกร้องชาวคัมภีร์สู่อิสลาม, และให้ความสำคัญกับการโต้กับพวกเขาในเรื่องหลักศรัทธาที่เหลวไหลของพวกเขา, และการที่พวกเขาบิดเบือนคัมภีร์ที่ถูกประทานลงมาจากเบื้องบน
ที่อัลเลาะห์ได้ประทานให้แก่นบีมูซา (อ.ล) และนบีอีซา (อ.ล).
4- ซูเราะห์
มะดะนีย์มียี่สิบซูเราะห์
ส่วนใหญ่แล้วจะมีจุดเด่นอยู่ที่มีอายะห์ยาว, และ ซูเราะห์ยาว.
ส่วนซูเราะห์มักกีย์
มีแปดสิบสองซูเราะห์มีทั้งซูเราะห์ยาว, ซูเราะห์ปานกลาง
และซูเราะห์สั้น.
มีสิบสองซูเราะห์ ที่บางซูเราะห์ส่วนใหญ่เป็นมักกีย์ (ส่วนน้อยเป็นมะดะนีย์), และบางซูเราะห์ส่วนใหญ่เป็นมะดะนีย์.
ดังนั้นจำนวนซูเราะห์ของอัลกุรอานจึงมี
หนึ่งร้อยสิบสี่ซูเราะห์.
0 ความคิดเห็น