2 – การใช้เทคโนโลยีช่วยในการปฏิสนธิ

01:51:00

2 – การใช้เทคโนโลยีช่วยในการปฏิสนธิ

สรุปประเด็นจากเอกสารทางวิชาการ ที่สืบ ค้นได้ดังนี้

การใช้เทคโนโลยีช่วยในการปฏิสนธิ มีหลายรูปแบบ ซึ่งมีทั้งรูปแบบที่ศาสนาอนุญาต และที่ศาสนาห้ามดังนี้

1- นำไข่ของภรรยาไปผสมกับน้ำเชื้อของสามี แล้วเก็บรักษาไว้ช่วงระยะเวลาหนึ่งในหลอด แก้ว หลังจากนั้นจึงนำไข่ที่ผสมแล้วนี้ไปใส่ไว้ในมดลูกของภรรยา รูปแบบดังกล่าวนี้ ไม่มีข้อห้ามตามหลักศาสนา ทารกที่คลอดจากการปฏิบัติการนี้จะสืบตระกูลจากชายผู้เป็นเจ้าของน้ำเชื้อ และหญิงผู้เป็นเจ้าของไข่นั้น

2- เอาไข่จากภรรยาที่เป็นหมันไปผสมกับน้ำเชื้อของสามี แล้วนำไข่ที่ผสมแล้วไปใส่ในมดลูกของภรรยาอีกคนหนึ่งที่มีมดลูกสมบูรณ์ หลังจากนั้น ตัวอ่อนก็จะเจริญเติบโตอยู่ในมดลูกของนางจนคลอด ทารกที่เกิดขึ้นมานี้สืบตระกูลจากสามีของหญิงที่เป็นเจ้าของไข่ และเป็นสามีของภรรยาคนที่รับตั้งครรภ์ และทารกนั้นเป็นบุตรของภรรยาคนที่รับตั้งครรภ์ ไม่ใช่เป็นบุตรของหญิงผู้เป็นเจ้า ของไข่

3- ผสมไข่ของผู้หญิงคนหนึ่ง กับน้ำเชื้อของผู้ชายที่ไม่ใช่สามีของนาง แล้วนำกลับเข้าไปไว้ในมดลูกของนาง รูปแบบนี้เป็นสิ่งต้องห้าม(ฮะรอม) โดยเด็ดขาด เพราะจะทำให้เกิดการปะปนในสายตระกูล ทารกที่เกิดขึ้นมาจะสืบสกุลจากหญิงนั้นเพียงฝ่ายเดียว เช่นเดียวกับลูกนอกสมรส (ซินา) โดยจะไม่สืบตระกูลจากเจ้าของน้ำเชื้อ เพราะน้ำเชื้อนั้นศาสนาถือว่าเป็นสิ่งที่ไม่มีคุณค่า และ

ศาสนาไม่ให้การยกย่อง.

เอกสารที่ใช้สืบค้นในประเด็นนี้คือ

เอกสารหมายเลข 1

ทัศนะต่างๆในเรื่องการผสมเทียม

(เด็กหลอดแก้ว)

โดยเชค บัดร์ อัลมุตะวัลลีย์ อับดุลบาซิต

ปัจจุบัน ปัญหาเด็กหลอดแก้วได้กลายเป็นปัญหาที่มีผู้คนให้ความสนใจมากมาย ภายหลังจากกลายเป็นความจริง ทั้งที่ก่อนหน้านี้เป็นเพียงแค่เรื่องของการสมมติขึ้นเท่านั้น นักวิชาการสมัยใหม่ของเรามีความเห็นแตกต่างกัน ในหลายรูปแบบ และมีความเห็นพ้องกันในหลายรูปแบบ ข้าพเจ้าได้วิงวอนขอความช่วยเหลือ จากอัลเลาะห์ ตาอาลาให้สามารถอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ ได้ครบทุกๆด้าน ที่เป็นข้อตัดสินทางศาสนาที่ใช้บังคับ ทั้งด้านที่อนุญาต และห้าม และข้อกำหนดของสิ่งที่จะเกิดตามมาจากการกระทำนี้ ทั้งเรื่องการสืบตระ กูล การรับมรดกและอื่นๆ เช่นอนุมัติให้แต่งงาน หรือห้ามแต่งงาน และข้อกำหนดอื่นๆ ทางศาสนาที่เกี่ยวข้องกับการกระทำนี้.

และโดยการสอบถามความเห็น ของผู้ที่รู้ปัญหานี้เป็นอย่างดี (คือบรรดาแพทย์ทั้งหลาย) ทำให้รู้ว่าปัญหานี้เกิดขึ้นได้หลายรูปแบบ ดังจะกล่าวต่อไปนี้ :

รูปแบบที่หนึ่ง : สตรีคนหนึ่งมีรังไข่สมบูรณ์ แต่มีข้อบกพร่องในท่อรังไข่ทำให้ไข่ไม่สามารถเดินทางจากรังไข่ไปสู่มดลูกได้ ดังนั้นจึงต้องนำไข่ไปผสมกับน้ำเชื้อของสามี แล้วเก็บรักษาไว้ช่วงระยะเวลาหนึ่งในหลอดแก้ว หลังจากนั้นจึงนำไข่ที่ผสมแล้วนี้ ไปใส่ไว้ในมดลูกของผู้หญิงคนนั้น.

รูปแบบดังกล่าวนี้ ไม่มีข้อห้ามตามหลักศาสนา แต่แพทย์ผู้ปฏิบัติการนี้จะต้องไม่มองดูอวัยวะของคนไข้เกินกว่าความจำเป็น .. ทารกที่คลอดจากการปฏิบัติการนี้ จะสืบตระกูลจากชายผู้เป็นเจ้าของน้ำเชื้อ และหญิงผู้เป็นเจ้าของไข่เท่านั้น.

โดยข้าพเจ้าขอสงวนประเด็นนี้ และเห็นว่าจำเป็น(วาญิบ) ต้องระมัดระวังอย่างยิ่งในการเก็บรักษาไข่ ไม่ให้ไปปะปนกับไข่ของผู้อื่นที่ผสมแล้ว เพราะพวกเราทุกคนทราบดี ถึงสิ่งที่ดำเนินอยู่ภายในห้องทดลอง (ซึ่งมีทั้งเลือด ปัสสาวะและอื่นๆ) นับเป็นข้อผิดพลาดร้ายแรงอย่างยิ่ง อย่างไม่มีข้อผิดพลาดใด เท่ากับข้อผิดพลาดที่เกิดจากการปะปนกันของไข่ที่ผสมแล้ว เพราะความผิดพลาดในการปะปนกันของตัวอย่างเลือดหรือปัสสาวะ มันจะไม่ส่งผลกระทบไปถึงผู้อื่น นอกจากผู้เป็นเจ้าตัวอย่างเลือดหรือปัสสาวะเท่านั้น แต่ผลกระทบจากความผิดพลาด ที่เกิดจากการปะปนกันของไข่ที่ผสมแล้ว จะเกิดขึ้นกับคนรุ่นต่อรุ่นทีเดียว ในเรื่องการสืบตระกูล.

และเมื่อได้เปิดช่องทางนี้แล้ว ก็จะต้องมีการควบคุมอย่างเข้มงวด ของผู้ที่ดำเนินการในเรื่องนี้ ถ้ามิเช่นนั้นก็ให้ปิดช่องทางนี้ จะเป็นการดีกว่า โดยยึดหลักการที่ว่า " سَدُّ الذَّرَائِعِ "“ ปิดช่องทางที่จะนำไปสู่ความเสียหาย” โดยจำเป็นต้องมีสามี หรือญาติใกล้ชิดที่แต่งงานกันไม่ได้กับหญิงนั้น ร่วมอยู่กับแพทย์ขณะดำเนินการนี้ และถือเป็นการอนุโลมอย่างยิ่ง ให้นายแพทย์กับคนไข้หญิงอยู่กันตามลำพัง เพราะการอยู่ร่วมกันตามลำพัง จะเป็นเหตุให้มารร้ายเข้าแทรกแซงบุคคลทั้งสองได้.

รูปแบบที่สอง : ชายคนหนึ่งมีภรรยามากกว่าหนึ่งคน และมีภรรยาคนหนึ่งเป็นหมัน แต่มีรังไข่สมบูรณ์ จึงเอาไข่จากภรรยาที่เป็นหมันไปผสมกับน้ำเชื้อของสามี แล้วนำไข่ที่ผสมแล้วไปใส่ในมดลูกของภรรยาอีกคนหนึ่ง ที่มีมดลูกสมบูรณ์ หลังจากนั้น ตัวอ่อนก็จะเจริญเติบโตอยู่ในมดลูกของนางจนคลอด.

และจำเป็นต้องอธิบายถึง ผลที่เกิดขึ้นจากการกระทำนี้

ข้อหนึ่ง : เพื่อให้เกิดความชัดเจนในข้อตัดสินของศาสนาที่ใช้บังคับ

ข้อสอง : ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทารกที่เกิดขึ้นมานี้สืบตระกูลจากสามีของหญิง ที่เป็นเจ้าของไข่ และเป็นสามีของภรรยาคนที่รับตั้งครรภ์ เรื่องนี้ชัดเจน เพราะมีความสัมพันธ์เป็นสามีภรรยากัน ส่วนทางฝ่ายแม่ทารกคนนี้ จะสืบตระกูลจากใคร จากเจ้าของไข่ หรือจากคนที่รับตั้งครรภ์ ?

สิ่งที่ข้าพเจ้ามีความมั่นใจ ก็คือทารกคนนี้ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง ถือว่าเขาเป็นบุตรของภรรยาคนที่รับตั้งครรภ์ ไม่ใช่เป็นบุตรของเจ้าของไข่ เพราะอัลเลาะห์ ตาอาลา ได้ตรัสไว้ว่า :

{ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلاَّ اللاَّئِيْ وَلَدْنَهُمْ } المجادلة 2

“ไม่ใช่เป็นมารดาของพวกเขาหรอก นอกจาก บรรดาสตรีที่คลอดพวกเขาออกมา” นี่คือหลัก ฐานที่เด็ดขาด โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้สำนวนที่เป็นการจำกัด เจ้าของไข่จึงไม่ต่างจากไก่ตัวเมียที่ออกไข่ ลูกไก่ที่ออกมาจะไม่เรียกว่าเป็นลูกของไก่ที่ออกไข่แต่จะเรียกว่ามันเป็นลูกของไก่ตัวที่เลี้ยงมัน.ลูกไก่ที่เกิดมา จะไม่รู้จักแม่ตัวที่ออกไข่ นอกจากแม่ตัวที่เลี้ยงมันมา อัลเลาะห์ ตาอาลาได้ตรัสว่า :

{ وَوَصَّيْنَا اْلإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَى وَهْنٍ } لقمان 14

“ และเราได้กำชับมนุษย์ให้กตัญญูต่อพ่อแม่โดยที่มารดาของเขา ได้อุ้มท้องเขาอย่างอ่อนเพลียแล้วอ่อนเพลียอีก ” เจ้าของไข่เป็นผู้อุ้มท้องจนอ่อนเพลียแล้ว อ่อนเพลียอีกอย่างนั้นหรือ ? เช่นเดียวกับที่พระองค์ได้ตรัสว่า :

{ وَوَصَّيْنَا اْلإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَوَضَعَتْهُ كُرْهًا } الأحقاف 15

“ และเราได้กำชับมนุษย์ให้กตัญญูต่อบิดามารดา โดยที่มารดาของเขาได้อุ้มท้องเขาอย่างยากลำบาก และคลอดเขาอย่างยาก ลำบาก ” แล้วเจ้า ของไข่เป็นเช่นนั้นหรือ ?

ที่กล่าวมานี้เป็นมุมมองทางด้านตัวบท ที่มี ส่วนทางด้านความหมายนั้น ไข่ที่ผสมแล้วเจริญ เติบโต และได้รับสารอาหารจากเลือดของผู้ที่รับตั้ง ครรภ์ แม่เป็นผู้ที่อุ้มครรภ์และได้รับความเจ็บปวดขณะคลอด .. เป็นไปได้หรือที่บุตรจะสืบสกุลจากคนอื่น.

ดังนั้นจึงถือว่าทารกผู้นี้เป็นบุตรของหญิงที่รับตั้งครรภ์และคลอดเขาออกมา และจะได้รับข้อกำหนดทั้งหมดของบุตรที่เกี่ยวกับแม่ และของแม่ที่เกี่ยวกับบุตรของนาง ทั้งการรับมรดก ค่าเลี้ยงดู และการดูแล เรื่องอนุมัติและห้ามแต่งงานจะขยายไปถึงบรรพบุรุษ ลูกหลาน และพี่น้องของนาง และข้อกำหนดอื่นๆ.

และที่ยังจะต้องอธิบายต่อไป ก็คือความ สัมพันธ์ของหญิงผู้เป็นเจ้าของไข่ เป็นเหมือนกับแม่ผู้ให้นมดื่ม ทั้งนี้เพราะสำนักของฮานาฟีถือว่าเหตุผลที่ทำให้ห้ามแต่งงานในการให้ดื่มนม คือ ความเป็นส่วนหนึ่งหรือเสมือนเป็นส่วนหนึ่ง ดังนั้นอย่างน้อยที่สุดที่จะกล่าวได้ในเรื่องนี้ ก็คือทารกผู้นี้เป็นส่วนหนึ่งจากหญิงผู้เป็นเจ้าของไข่ ซึ่งเป็นเหตุผลทำให้เกิดภาวการณ์ห้ามแต่งงาน อันเนื่อง มาจากการให้ดื่มนม.

ข้าพเจ้าไม่สบายใจในผลลัพธ์นี้ เพราะข้าพเจ้าเห็นว่า การกระทำของผู้หญิงเจ้าของไข่นั้นเป็นการกระทำที่เสียเปล่า ไม่มีข้อกำหนดใดๆ เกิดขึ้น.

ท่านไม่เห็นหรือว่า ผู้หญิงคนหนึ่งถ้าหากนางให้เลือดแก่ทารก ตามวิธีการที่ทราบกันดีในปัจจุบัน จะทำให้หญิงเจ้าของเลือดกับทารกคนนั้นห้ามแต่งงานกัน เพราะเหตุดื่มนมจากหญิงคนนั้นหรือไม่ ? ข้อกำหนดที่ข้าพเจ้าพบจากคำดำรัสของอัลเลาะห์ ตาอาลาที่ว่า :

{ وَأُمَّهَاتُكُمْ اللاَّتِيْ أَرْضَعْنَكُمْ } النساء 23

“ และมารดาของพวกท่านคือนางผู้ให้นมดื่มแก่พวกท่าน ” ก็คือการให้นมดื่ม มีความหมายของความเป็นส่วนหนึ่งอยู่ด้วย.

และสิ่งที่ข้าพเจ้าตัดสินใจได้ ก็คือผู้หญิงเจ้าของไข่ไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าการเป็นภรรยาของบิดาทารกคนนี้ ส่วนข้อกำหนดที่จะตามมาภายหลังจากนั้นอันได้แก่ การห้ามแต่งงานทารกนั้นกับบรรพบุรุษ บุตรหลาน และพี่น้องของนางนั้นเป็นเรื่องของการคาดคะเนมากกว่า จะเป็นเรื่องของความค่อนข้างแน่ใจ.

มีทัศนะหนึ่ง ที่นักวิจัยบางคนได้กล่าวถึงเรื่องนี้ไว้ว่า มารดาของทารกคนนี้คือเจ้าของไข่นั้น เป็นทัศนะที่ถูกปฏิเสธ เพราะขัดกับหลักฐานทั้งที่เป็นตัวบท และหลักฐานที่เกิดจากการใช้ปัญญาดังได้กล่าวมาแล้ว และเพราะผลที่จะติดตามมาเป็นเรื่องอันตรายอย่างยิ่ง นั่นคือการที่ผู้หญิงคนหนึ่งผลิตไข่ออกมา โดยมีผู้หญิงหลายคนรับตั้งครรภ์และทนรับความเจ็บปวดทรมาน จากการตั้งครรภ์และคลอดบุตร โดยที่ผู้หญิงเหล่านั้นไม่ได้รับอะไรเลยแม้กระทั่งความเป็นแม่ และมีความเป็นไปได้ที่ผู้หญิงคนนี้จะมีบุตรหนึ่งคนหรือหลายคนทุกเดือน.

ผลที่เกิดจากการกระทำเช่นนี้ เป็นอันตรายใหญ่หลวง ด้วยเหตุนี้จึงให้น้ำหนักกับทัศนะที่ห้ามการกระทำนี้ เพราะมีผลกระทบที่เกิดขึ้นมากมายจากปัญหาต่างๆ หรืออย่างน้อยที่สุดก็คือความสงสัยในความสัมพันธ์ระหว่างทารก กับผู้หญิงเจ้าของไข่ว่าจะเป็นอย่างไร ? อัลเลาะห์ทรงรอบรู้ยิ่ง.

รูปแบบที่สาม : ผสมไข่ของผู้หญิงคนหนึ่งกับน้ำเชื้อของผู้ชายที่ไม่ใช่สามีของนาง แล้วนำ กลับเข้าไปไว้ในมดลูกของนาง.

รูปแบบนี้เป็นสิ่งต้องห้าม(ฮะรอม) โดยเด็ดขาด เพราะจะทำให้เกิดการปะปนในสายตระกูล แต่จะมีบทลงโทษ ในความผิดฐานละเมิดประเวณีหรือไม่ในรูปแบบนี้ ? คำตอบก็คือจะไม่ถูกลงโทษฐานละเมิดประเวณี แต่ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ทุกคนจะต้องถูกลงโทษขั้นร้ายแรง ตามวินิจฉัยของศาล.

แล้วทารกที่เกิดขึ้นมา จะจะสืบสกุลจากผู้ใด ? คำตอบก็คือ ถ้าหากหญิงคนนั้นไม่มีสามี ทารกจะสืบสกุลจากหญิงนั้นเพียงฝ่ายเดียว เช่น เดียวกับลูกนอกสมรส (ซินา) โดยจะไม่สืบตระกูลจากเจ้าของน้ำเชื้อ เพราะน้ำเชื้อนั้นศาสนาถือว่าเป็นสิ่งที่ไม่มีคุณค่า และถ้าหากผู้หญิงคนนั้นมีสามี ท่านศาสดา (ซ.ล.) ได้ตัดสินไว้แล้วในคำพูดของท่านที่ว่า :

( اَلْوَلَدُ لِلْفِرَاشِ وَلِلْعَاهِرِ الْحَجَرُ ) رواه البخاري

“ ทารกเป็นของเจ้าของที่นอน(หมายถึงสามีของหญิงนั้น) ส่วนผู้ที่ละเมิดจะได้รับความเหน็ดเหนื่อย ” คือให้สืบตระกูลจากสามี และให้สามีทำการลิอาน (สาปส่ง) ภรรยาของตน และยกเลิกการแต่งงานระหว่างบุคคลทั้งสอง และให้ตัดขาดการสืบตระกูลของเด็กจากสามี โดยให้สืบตระกูลจากฝ่ายแม่เพียงผู้เดียว.

ถ้าหากสามีรู้ว่า ทารกไม่ใช่บุตรของตนแต่เขาพอใจรับไว้เป็นบุตร ทารกก็จะสืบตระกูลจากเขาและถือว่าเขามีบาป บุตรสาวของชายคนนี้รวมทั้งพี่สาวน้องสาวของเขา จะต้องปกปิดร่างกายอย่างมิดชิดเมื่ออยู่ต่อหน้าเด็กคนนี้ ถ้าหากเป็นผู้ชาย และถ้าหากเป็นผู้หญิงก็ควรป้องกันไว้ก่อน ด้วยการไม่ให้บุตรชายของเขา แต่งงานกับหญิงคนนี้ หลักฐานในเรื่องนี้ก็คือ ท่านศาสดา (ซ.ล.) ทั้งที่ท่านได้ให้การรับรองบุตรชาย ที่เกิดจากทาสหญิงของซัมอะห์ว่าเป็นบุตรของซัมอะห์ แต่ท่านก็ได้กล่าวแก่เซาดะห์(ร.ด) ภรรยาของท่านซึ่งเป็นบุตรีของซัมอะห์เช่นเดียวกันว่า : เธอจงปกปิดร่างกายให้มิดชิดพ้นเขาเถิด โอ้เซาดะห์ แม้ว่าท่านจะให้การรับรองว่าเขาเป็นบุตรของซัมอะห์บิดาของนางแล้วก็ตาม.

คิดว่า ข้าพเจ้าได้อธิบายข้อสงสัยที่มีอยู่ในเรื่องนี้ถึงรูปแบบและข้อสงสัยต่างๆ แล้ว ถ้าหากข้าพเจ้าได้รับทางนำที่ถูกต้อง ในการกระทำดัง กล่าว นั่นคือสิ่งที่มาจากอัลเลาะห์ และถ้าหากมิใช่เป็นเช่นนั้นก็ถือว่ามันเกิดจากข้าพเจ้าและชัยตอน. อัลเลาะห์ทรงรู้ยิ่ง.

http://www.islamset.com/arabic/abioethics/engab/abdabaset.html

ทัศนะของผู้ทบทวนบทวิจัย

(นายอรุณ บุญชม)

การใช้เทคโนโลยีช่วยในการปฏิสนธิ มีหลายรูปแบบ ซึ่งมีทั้งรูปแบบที่ศาสนาอนุญาตและที่ศาสนาห้าม ทัศนะของผู้ทบทวนบทวิจัยมีดังนี้

การนำไข่ของภรรยา ไปผสมกับน้ำเชื้อของสามี แล้วเก็บรักษาไว้ช่วงระยะเวลาหนึ่งในหลอด แก้ว หลังจากนั้นจึงนำไข่ที่ผสมแล้วนี้ไปใส่ไว้ในมดลูกของภรรยา รูปแบบดังกล่าวนี้ ไม่มีข้อห้ามตามหลักศาสนา ทารกที่คลอดจากการปฏิบัติการนี้จะสืบตระกูลจากชายผู้เป็นเจ้าของน้ำเชื้อ และหญิงผู้เป็นเจ้าของไข่นั้น

การเอาไข่จากภรรยาที่เป็นหมันไปผสมกับน้ำเชื้อของสามี แล้วนำไข่ที่ผสมแล้วไปใส่ในมดลูกของภรรยาอีกคนหนึ่งของเขา ที่มีมดลูกสมบูรณ์ หลังจากนั้น ตัวอ่อนก็จะเจริญเติบโตอยู่ในมดลูกของนางจนคลอด ทารกที่เกิดขึ้นมานี้สืบตระกูลจากสามีของหญิงที่เป็นเจ้าของไข่ และเป็นสามีของภรรยาคนที่รับตั้งครรภ์ และทารกนั้นเป็นบุตรของภรรยาคนที่รับตั้งครรภ์ ไม่ใช่เป็นบุตรของหญิงผู้เป็นเจ้าของไข่

การผสมไข่ของผู้หญิงคนหนึ่ง กับน้ำเชื้อของผู้ชายที่ไม่ใช่สามีของนาง แล้วนำกลับเข้าไปไว้ในมดลูกของนาง รูปแบบนี้เป็นสิ่งต้องห้าม(ฮะรอม) โดยเด็ดขาด เพราะจะทำให้เกิดการปะปนในสายตระกูล ทารกที่เกิดขึ้นมาจะสืบสกุลจากหญิงนั้นเพียงฝ่ายเดียว เช่นเดียวกับลูกนอกสมรส (ซินา) โดยจะไม่สืบตระกูลจากเจ้าของน้ำเชื้อ เพราะน้ำเชื้อนั้นศาสนาถือว่าเป็นสิ่งที่ไม่มีคุณค่า และศาสนาไม่ให้การยกย่อง.